Σούρουπο σε χρόνο μυστικό ανοίγουν κινητοί διάδρομοι
με τις σαϊτες του ανέμου ν' αναμένουν,
έτοιμες στο πρόσταγμα του Αιόλου.
Απαστράπουσες,
ευθυτενείς κι' αγέρωχες,
σαν σειρήνες
που καραδοκούν να σύρουν
στο δαντελωτό ειρμό τους,
αυτούς που δεν ακούν παρ' αφουγκράζονται,
δεν κοιτούν μόνο παρατηρούν,
αυτούς που δε μιλούν γιατι επικοινωνούν
και συνευρίσκονται το δειλινό
μ' έναν Ηλιο πορφυρό,
χωρίς τίτλους εγκώμια ή αιδώ,
μόνο έτσι απλά,
με τις αισθήσεις τεντωμένες.
Κι' όταν πια ξεφύγουν από τα νωπά του χάδια
σπεύδουν να μετακυλήσουν
ακόμα μια φορά,
στην αργυροπελέκητη πλεκτάνη
της Βασίλισσας της Νύκτας
ξανά και ξανά,
και κάθε φορά που θα ρουφάν'
από τα δώρα της με απληστία
θα είναι πάντα
ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΦΟΡΑ
One way ticket
εκεί και τότε
το Σούρουπο που σμίγουν οι δυό Κόσμοι,
έτσι απλά, με τις αισθήσεις τεντωμένες.
1 σχόλιο:
Βασίλη, κατάφερα να δω τα βίντεο της Χίου. Πολύ όμορφα. Και η μουσική που τα πλαισιώνει όμορφη. Και σ' αυτή την ανάρτηση, μου άρεσαν οι στίχοι, ειδικά το δεύτερο μέρος. Ταξίδια που τα κάνεις στιγμιαία, με οδηγό τα μάτια, και είναι μόνο για εκείνη τη στιγμή. Τι όμορφα... Θα σπεύσω να δω και τα προηγούμενα βίντεο που μου έστειλες. Βλέπεις τώρα το απόγευμα κατάφερα να συνδεθώ με κόνεξ. Τα ξαναλέμε.
Δημοσίευση σχολίου